Bocciatrainer Bas Van Dycke over zijn rol voor, tijdens en na de Paralympische Spelen
Hoe loopt een voorbereiding op een groot tornooi? Wat tijdens en na een mindere wedstrijd? Hoe maak je als trainer je speler en jezelf mentaal klaar? De rol van de trainer is op sommige momenten heel divers. Wij spraken erover met Bas Van Dycke, ligatrainer en coach van bocciaspeler Francis Rombouts.
Voorbereiding Tokio 2020
De Paralympische Spelen zijn voor Bas het grootste wat hij ooit heeft meegemaakt. Maar van een optimale voorbereiding was er geen sprake. In maart 2020 zaten Bas en speler Francis in een ideale voorbereiding richting de Paralympische Spelen in Tokio. De Coronacrisis stak daar echter een stokje voor en de organisatie moest de Spelen noodgedwongen een jaar uitstellen. Voor trainer Bas Van Dycke begon alles terug opnieuw: “Wanneer je het nieuws hoort dat de Spelen een jaar worden uitgesteld, begint het nieuwe werk voor de trainer. Je moet om te beginnen een geheel nieuwe planning uitschrijven.”
Ik wou vooral spelen op het gevoel van plezier, ik vond het belangrijk om die fun elementen in de training te stoppen – Trainer Bas Van Dycke
De lockdown was voor iedereen geen gemakkelijke periode. Daarom koos Bas om de nieuwe voorbereiding te beginnen op een rustig tempo waarbij ze geen extra zaken in de training stopten. De basiselementen werden herhaald en Bas wou vooral trainen en spelen op het gevoel van plezier. “Ik vond het belangrijk om die fun elementen in de training te stoppen. Ondanks het feit dat ik Francis nooit of heel weinig zag, belden we wekelijks via video. Dit vond ik heel belangrijk om het nauw contact met de sporter te behouden.”
Nieuwe planning
Toen er in augustus 2020 opnieuw sprake was van wedstrijden en tornooien werd er een eerste nieuwe planning opgesteld. Maar toch gingen Bas en Francis uit van worst case scenario waarbij er heel weinig competitie mogelijk zou zijn. Hierdoor moest het duo op zoek naar manieren om het tekort aan competitie op te vangen. Naast de normale trainingen die terug hervat werden, koos trainer Bas vanaf februari 2021 voor een maandelijkse stage. Één week per maand werd er van februari tot aan de Spelen in Gent getraind om het trainingstempo er voldoende in te houden. Anderzijds werd er gezocht naar sparringpartners uit de BC3 klasse om opnieuw het tekort aan competitie op te vangen. “De BC3 spelers zijn gootspelers en spelen een ander spel. In vergelijking met BC2 spelers spelen zij nog nauwkeuriger. Het is moeilijker om tegen een goeie BC3 speler te winnen, dan tegen een goeie BC2 speler uit de klasse van Francis.”
Door deze intensieve periode van trainingen en stages werd Francis klaargestoomd voor zijn eerste Paralympische Spelen. Ook trainer Bas maakte zijn debuut op het allerhoogste niveau. Maar voor Bas als trainer verliep de voorbereiding iets moeilijker. “Er waren geen tornooien of wedstrijden, je hebt dus geen referentiepunten van andere spelers. We hebben ons niet laten zot maken en hebben ons niet bezig gehouden met wat de tegenstanders deden. Ik wist wel tegen welke spelers Francis kon uitkomen in de poulefase. In functie van die mogelijke tegenstanders heb ik dan wel enkele extra zaken in de trainingen verwerkt.”
Paralympische Spelen
Francis Rombouts kende een nerveuze start van de Paralympische Spelen. In zijn eerste wedstrijd van de poulefase kon Francis zijn zenuwen niet onder controle houden en haalde hij zijn niveau niet. Op dat moment kan je als coach alleen maar ondergaan. Hoewel je je als trainer net achter de speler bevindt, mag je de speler niet fysiek sturen. Toch was de aanwezigheid van trainer Bas op het veld belangrijk: “Ik moest ervoor zorgen dat ik bij de oogcontacten met Francis vertrouwen uitstraalde. Intern was er bij mij ook even paniek maar dit mocht ik niet laten zien aan Francis. Naarmate de wedstrijd vorderde, ging het niveau van Francis wel omhoog maar toen was de wedstrijd al gespeeld.” Ook naast het terrein ligt de nadruk op vertrouwen geven en niet op corrigerende feedback nadien. Francis weet meestal zelf waar het mis liep of wat zijn werkpunten zijn voor volgende wedstrijd. Meestal hebben Bas en Francis de dag voor de wedstrijd nog een lange babbel waarbij Bas opnieuw gaat focussen op vertrouwen geven en het vertrouwen behouden. De basis van deze gesprekken worden doorheen het jaar gelegd bij de gemeenschappelijke sessies bij de sportpsycholoog.
Ik leer veel bij van andere trainers door te stelen met mijn ogen, zelfs uit andere sporten heb ik reeds zaken kunnen halen. – Trainer Bas Van Dycke
Van zo’n momenten leert Bas zelf ook veel bij: “Wat ik vooral geleerd heb uit Boccia is je lichaamshouding tijdens de wedstrijd. Ik moet een neutrale houding aannemen die ook rust uitstraalt. In Tokio was dit nog belangrijker omdat we dan als coach voor de eerste keer op het veld achter de speler plaats moesten nemen. Dit is een heel belangrijk punt dat ik meeneem voor later.”
Na zijn mindere eerste wedstrijd herpakte Francis Rombouts zich tegen de nummer 1 van de wereld. Hij speelde een sterke partij waarbij hij slechts in de tiebreak de duimen moest leggen tegen de sterke Thai. Na twee nederlagen was Francis al uitgeschakeld maar zijn laatste groepswedstrijd wou hij absoluut winnen. Hij vond zijn beste spel terug en won overtuigend met 8-1. Bas Van Dycke kijkt tevreden terug naar hun debuut op de Paralympische Spelen: “Na dit tornooi is er veel vertrouwen gegroeid bij Francis en mezelf. Zelfs na een jaar en een half zonder referentiepunten zien we dat we op de juiste weg zijn om nog een betere atleet aan de start van een groot tornooi te krijgen.”
Stelen met je ogen
De Paralympische Spelen zijn één van de grootste evenementen ter wereld en dit kan Bas alleen maar bevestigen: “De grootsheid op de Spelen is enorm, het Olympisch dorp, de grote eetzaal, de wedstrijdhal, alles was tot in de puntjes verzorgd. Maar het mooiste van al vond ik toch wel alle landen met allemaal verschillende beperkingen die samen hun favoriete sport beoefenen.”
Bas sluit af met een boodschap voor andere trainers: “Als je ambitie hebt, moet je er vol voor gaan. Maar doe vooral wat je graag doet, en steel met je ogen van andere coaches. Dat is het beste wat je kan doen en dit doe ik nog steeds.”
De rol van een coach blijft divers en heel uiteenlopend. Bas ziet zichzelf als coach, kine, psycholoog en vaderfiguur die een luisterend oor biedt. Beide focussen zich nu al op het Europees Kampioenschap dat binnen enkele maanden plaats vindt in Sevilla. Bas hoopt de ervaring van de Spelen mee te nemen naar volgende tornooien om betere prestaties neer te zetten en eventueel mee te strijden voor de medailles. Wij duimen mee!