Slagveld van rood en blauw: tactisch triomferen met bocciaspeler Francis Rombouts
Bocciaspeler Francis Rombouts heeft geen voorkeur voor rood of blauw, behalve als zijn tegenstander kleur bekent. Dan kiest hij de kleur die zijn tegenstander verkiest. Een voorkeur hebben als je tegen Francis speelt, dat kan je beter voor jezelf houden. Want de kans is reëel dat hij die zwakte tegen je gebruikt.
| Boccia? Ja, boccia! Boccia is de jongere broer van petanque, oorspronkelijk ontwikkeld voor mensen met Cerebrale Parese, maar ondertussen kunnen alle personen met een ernstige beperking aan de romp en vier ledematen de sport (individueel of in team) beoefenen. De miksport neemt sinds 1984 deel aan de Paralympische Spelen en is een van de weinige paralympische sporten zonder olympische tegenhanger. Boccia kan met handen of voeten gespeeld worden. En indien nodig met behulp van een goot (een glijbaan voor de bal) en een (menselijke) assistent. |
Tactisch triomferen
Terug naar Francis. Hij groeide van een jonge, door boccia gefascineerde knul uit tot een topsporter van formaat. Afkomstig uit het landelijke Kasterlee, een dorpje in de Antwerpse Kempen, heeft Francis ondertussen internationale roem en faam vergaard. Voor zijn aanstekelijke lach, maar toch vooral voor zijn topprestaties als lid van sportclub Spinnaker. In 2021 schitterde hij op de Paralympische Spelen in Tokio (Japan). Een jaar later eindigde hij op een mooie vierde plaats op het WK. Deze zomer neemt hij deel aan de Paralympische Spelen in Parijs (Frankrijk).
Nu, terug naar de kern van de zaak: waarom kiest Francis voor de kleur die zijn tegenstander verkiest? Niet uit rancune. Nee, het is een meesterlijke zet van psychologische en tactische oorlogsvoering.
Schreven we eerder dat boccia op petanque lijkt? Een kanttekening: boccia wordt gespeeld met zachtere ballen. Ze zijn meestal gemaakt van leder en komen in drie kleuren: 6 rode ballen, 6 blauwe en 1 witte. Spelers kiezen tussen rood en blauw. Wie rood kiest, mag beginnen en kan als eerste bepalen waar het spel zal doorgaan op het speelveld door de witte bal, die we de jack noemen, te spelen. Een toss beslist wie de eerste keuze krijgt.
Wil je liever beginnen, maar wint Francis de toss? Dan zal je moeten spelen in een spel dat hij bepaalt. Blijf je liever op de achtergrond in een reactieve positie? Dan duwt Francis je in de spotlights.
Je kan je nu afvragen: zit er meer tactiek in boccia dan die eerste zet? Wat met de rest van het spel? Geduld! Daar komen we nu toe.
De klok tikt
“Francis heeft de gewoonte om tot de laatste seconden te wachten voor hij zijn laatste bal speelt”, zegt Hilde, de persoonlijke assistent van Francis. “Dat is natuurlijk vreselijk spannend voor ons.” In boccia moet je immers net als bij schaken al je beurten binnen een bepaalde tijd gebruiken.
Achter haar werpt Francis moeiteloos een blauwe bal tegen de jack, schijnbaar onbewogen dat alle ogen op hem gericht zijn. We zijn aan het filmen voor de nieuwe portretvideo’s van de paralympische atleten die de week voor de Spelen gelanceerd worden.
In de grote witte binnenruimte van het prachtige Tinnenpottheater in Gent, komt een grote camera tot enkele centimeters voor het gezicht van Francis. Zijn aandacht blijft gefocust op het spel. Maar tussen de verschillende shots door haalt hij telkens zijn stralende glimlach boven. Hij lijkt compleet op zijn gemak.
“Ik speel toch liever zonder camera”, zal Francis ons achteraf toevertrouwen.
Hilde vertelt over de vorige Paralympische Spelen die in 2021 plaatsvonden in Tokio (Japan). “Door de stress verstijft hij soms en dan krijgt hij meer spasmen, maar dat komt meestal net op tijd goed”, legt ze uit, “want adrenaline zorgt ervoor dat hij plots heel zelfzeker zijn laatste bocciabal in de richting van het speelveld werpt.”
Weggekaatst is plaats vergaan?
Laten we even kijken. Francis haalt een zesde en laatste blauwe bal uit het zwarte bakje aan zijn rolstoel en rolt die over zijn bovenbeen. “Om de juiste grip te zoeken”, legt hij uit. Hij focust zijn blik op de witte jack en houdt de bal ontspannen in zijn rechterhand. We houden de adem in. Hoog boven onze hoofden tikt de regen ritmisch tegen het ijzeren dak.
Dan werpt Francis met een krachtige zekerheid de bocciabal in de richting van het speelveld. De bal kaatst met een zachte plof een andere blauwe bal op het speelveld weg en komt tot stilstand een millimeter bij de jack vandaan. Was de weggekaatste bal een rode bal geweest, en dit een echte wedstrijd, dan had Francis zojuist gewonnen. De schoonheid van boccia: pas op het allerlaatste moment wordt duidelijk wie de winnaar is.
“Er zijn hardere en zachtere bocciaballen”, legt de speler uit. Een hardere bal kan een zachtere bal met gemak uit de weg ruimen. Het nadeel is dat harde ballen niet goed rollen. Een zachte bal rolt beter, maar heeft als nadeel dat hij gemakkelijk weggekaatst kan worden.
Ons punt? Kijk naar de Paralympische Spelen en zorg ervoor dat je boccia niet mist, want het blijft spannend tot op het einde.
Wat hebben we geleerd over boccia?
|