Mieke Van Thuyne en Dietmar na 25 jaar PAB: van coach tot familie

Peter Genyn heeft net zijn indrukwekkende collectie paralympische medailles uitgebreid met een zilveren en een bronzen plak. Maar achter elke succesvolle atleet staat een sterk team, en in het geval van Peter is dat team niet compleet zonder zijn trainer, Mieke Van Thuyne. Voor Mieke is deze periode extra bijzonder: ze is niet alleen dolgelukkig door de prachtige prestaties van Peter, maar vierde ook haar 25-jarig jubileum als persoonlijke assistent van Dietmar. Toen Mieke begon in 1999, was het persoonlijk assistentiebudget (PAB) nog een proefproject van de Vlaamse Overheid met slechts zes of zeven assistenten. Dietmar was toen 10 jaar oud, nu is hij 35. 'Ik ken hem zoals een ouder zijn kind kent.”

Hoe werd je de persoonlijke assistent van Dietmar?

Mieke: “Heel toevallig. Zijn mama en ik waren collega’s. Zij werkte als orthopedagoog in hetzelfde dienstverleningscentrum in Deinze waar ik toen tijdelijk aan de slag was. Op de laatste dag van mijn interim vroeg ze me of ik niet als persoonlijke assistent van haar zoon wilde werken. Ze had me blijkbaar bezig gezien.”

Wat doe je zoal met Dietmar?

Mieke: “Ik zorg ervoor dat Dietmar gezond is en gelukkig blijft. En ik ontlast het gezin. Zijn ouders werken immers voltijds en Dietmar kan niet een hele dag alleen zijn. De oorspronkelijke opdracht was om hem te laten sporten, inclusief tussen mensen in reguliere sporten. Maar ik gaf ook ondersteuning voor onderwijs. Sinds zijn afstuderen neemt hij deel aan de trainingen die ik geef. Zo heeft hij zwem-, atletiek- en judotrainingen gevolgd. Hij kan ook skiën, want ik ging mee op familievakanties om hem dat te leren.”

Wat vind je het leukste aan je functie als persoonlijke assistent?

Mieke: “Dietmar heeft veiligheid en structuur nodig. Dat is een talent van mij. Hij is sociaal veel vaardiger dan anderen die niet dezelfde begeleiding en kansen hebben gekregen. Iemand 100 procent die kansen geven in de maatschappij, daar haal ik de meeste voldoening uit.”

Wat is het moeilijkste aan die functie?

Mieke: “Je komt in een gezin terecht, dus het moet matchen. Indien er geen match is, zou dat een probleem zijn. Goede communicatie is heel belangrijk. Als er moeilijke dingen zijn, lossen we die op door eerlijk te communiceren.”

Wat zou je anderen willen meegeven die overwegen om in deze sector te werken?

Mieke: “Advies aan anderen? Ik denk niet dat ik de juiste persoon ben om advies te geven, want mijn ervaring is zo positief en uniek. De titel is persoonlijke assistent, maar de jobinhoud hangt sterk af van de werkgever. Ik zou het alleszins niet kunnen met iemand waarmee ik geen klik heb. Dat is superbelangrijk.”

Hoe is de band tussen jou en Dietmar?

Mieke: “In Deinze en op atletiektrainingen denken veel mensen dat Dietmar mijn zoon is. In het begin probeerde ik dat uit te leggen, maar nu niet meer. Hij is zoveel bij mij, dat ik hem ken zoals een ouder zijn kind kent. Maar voor alle duidelijkheid: Dietmar woont in een zeer warm en liefdevol gezin, waar hij helemaal zichzelf kan zijn.”

Wat waardeer je het meest aan Dietmar?

Mieke: “Zijn grootste meerwaarde is zijn emotionele intelligentie. Hij weet een sfeer te keren. Op die manier is hij een grote meerwaarde als ontstresser voor atleten. Als het hen te veel wordt, laat ik atleten samen met Dietmar naar F.C. De Kampioenen kijken. Hij zit te gieren van het lachen. En dan lach je gewoon mee. Je weet direct als Dietmar content is.”

Zijn er speciale herinneringen met Dietmar die je wilt delen?

Mieke: “Ik heb zoveel mooie herinneringen met hem. Ik heb nog triatlons met hem gedaan. Als je hem begrijpt, zie je dat hij daarvan geniet. Hij haalt voldoening uit inspanningen leveren. Dat zijn kleine dingen waarvan je weet: ik heb iets bereikt met hem. Ik ben nu eenmaal een coach (lacht).”